การเพิ่มประสิทธิภาพการลดก๊าซเรือนกระจก จากการนำน้ำทิ้งและกากตะกอนจากระบบบำบัด น้ำเสียรวมชุมชนมาใช้ประโยชน์

Abstract

การเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจกเป็นปัจจัยสาคัญที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ภาวะโลกร้อน และส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตทั่วโลก การจัดการน้าเสียชุมชนที่ไม่เหมาะสมและการจัดการกากตะกอนจากการบาบัดน้าเสียที่ไม่ถูกต้องเป็นแหล่งปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่สาคัญ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบแนวทางการใช้ประโยชน์น้าทิ้งและกากตะกอนจากระบบบาบัดน้าเสียรวมชุมชนแบบแอกติเวเต็ดสลัดจ์เพื่อการลดก๊าซเรือนกระจก และวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทางเศรษฐศาสตร์และสิ่งแวดล้อมของการนาน้าทิ้งและกากตะกอนมาใช้ประโยชน์ โดยมีขอบเขตการศึกษาในพื้นที่โรงบาบัดน้าเสียเทศบาลนครปากเกร็ด (โซน 1 ศรีสมาน) วิธีการศึกษาประกอบด้วยการรวบรวมข้อมูล การเก็บตัวอย่างน้าทิ้งและกากตะกอนมาวิเคราะห์ และการคานวณปริมาณก๊าซเรือนกระจกตามคู่มือ IPCC 2006 ผลการศึกษาพบว่าในปี พ.ศ. 2565 โรงบาบัดน้าเสียเทศบาลนครปากเกร็ดมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งสิ้น 3,865 ตันคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่า พบว่าการใช้น้าทิ้งจากระบบบาบัดน้าเสียเพื่อการเกษตรทดแทนน้าประปาสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้ 0.5326 ตันคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่า /ไร่/ปี (ลดลง 83.77%) และการนากากตะกอนไปผลิตปุ๋ยอินทรีย์ทดแทนการฝังกลบ ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้ 1,151.75 ตันคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่า/สัปดาห์ (ลดลง 58.07%) สรุปได้ว่าการนาน้าทิ้งและกากตะกอนจากระบบบาบัดน้าเสียชุมชนมาใช้ประโยชน์เป็นแนวทางที่มีศักยภาพในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในภาคการจัดการของเสีย และส่งผลดีต่อสิ่งแวดล้อมและความยั่งยืนในระยะยาว