การศึกษาประสิทธิภาพของไบโอชาร์ต่อการบำบัดน้าเสีย บริเวณแหล่งน้าในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จังหวัดนครปฐม

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของไบโอชาร์ชนิดที่แตกต่างกันในการบำบัดคุณภาพน้าผิวดินของแหล่งน้ำ 3 แหล่งภายในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จังหวัดนครปฐม ระหว่างเดือนมกราคม ถึง มีนาคม พ.ศ. 2568 โดย ไบโอชาร์ที่ใช้ใน
การทดลองประกอบด้วย ไบโอชาร์จากถ่านไม้ ไบโอชาร์จากจุลินทรีย์ และไบโอชาร์จากถ่านไม้ไผ่ การวิเคราะห์คุณภาพน้ำผิวดิน ประกอบด้วย ค่าการนำไฟฟ้า (Conductivity) ค่าของแข็งทั้งหมดที่ละลายในน้ำ (TDS) ค่าออกซิเจนที่ละลายในน้ำ (DO) ค่าความ เป็นกรดด่าง (pH) และค่าความสามารถในการเป็นตัวรีดิวซ์หรือออกซิไดซ์ (ORP) ผลการศึกษาพบว่า คุณภาพน้ำผิวดินของแหล่ง น้ำทั้ง 3 แหล่งอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำผิวดิน ที่กำหนดโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) ในการศึกษาประสิทธิภาพของไบโอชาร์ทั้ง 3 ชนิดในการบำบัดน้ำเป็นเวลา 72 ชั่วโมง ที่อุณหภูมิห้อง โดยทำการทดลองภายในห้องปฏิบัติการ พบว่าการใช้ไบโอชาร์จากจุลินทรีย์มีค่า DO สูงสุดในทุกแหล่งน้ำ และมีค่า ORP ติดลบมากที่สุด นอกจากนี้ไบโอชาร์จากไม้ไผ่และจุลินทรีย์มีค่า
ที่ละลายในน้ำ (TDS) เกินมาตรฐานคุณภาพผิวดินที่ก้าหนดโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง DO และ ORP ของไบโอชาร์จากจุลินทรีย์ในระยะเวลา 0, 24, 48, และ 72 ชั่วโมง พบว่าค่า DO เพิ่มขึ้น ขณะที่ค่า ORP ลดลงและมีค่าติดลบ จากผลการศึกษาการใช้ไบโอชาร์ในการบำบัดน้ำนี้สามารถเพิ่ม ค่าออกซิเจนที่ละลายในน้ำได้ โดยเฉพาะไบโอชาร์จากจุลินทรีย์ที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการเพิ่มค่า DO และลดค่า ORP ได้