การวิเคราะห์ทางเลือกในการเครื่องกลเติมอากาศในแหล่งน้ำผิวดินภายในพื้นที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา

Abstract

การวิเคราะห์ทางเลือกในการเลือกเครื่องกลเติมอากาศในแหล่งน้ําผิวดินภายในพื้นที่มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา
ปัจจุบันกองกายภาพและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยมหิดลศาลายา สนับสนุนการเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียว (Green University) โดย
มุ้งเน้นการใช้เทคโนโลยีในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ํา เพื่อเพิ่มออกซิเจนละลายน้ํา (DO) ให้กับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในน้ําและเพื่อให้
คุณภาพน้ําผิวดินดีขึ้น ดังนั้นเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการเป็นมหาวิทยาลัยสีเขียวอย่างยั่งยืน บทความวิจัยนี้มี
วัตถุประสงค์เพื่อหาแนวทางการเลือกเครื่องกลเติมอากาศในแหล่งน้ําผิวดิน ภายในพื้นที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา เพื่อเพิ่ม
ประสิทธิภาพการเติมออกซิเจนละลายน้ําในน้ําผิวดิน ออกซิเจนในน้ํา Dissolved oxygen (DO) คือ ปริมาณออกซิเจนที่มีอยู่ในน้ํา
วัดเป็นมิลลิกรัมตอลิตร (mg/L) หมายถึง จํานวนมิลลิกรัมของออกซิเจนที่ละลายในน้ําหนึ่งลิตร โดยการวัดออกซิเจนละลายน้ํา
ชนิดของเครื่องเติมอากาศแต่ละประเภท เพื่อเปรียบเทียบทางเลือกระหว่าง เครื่องเติมอากาศแบบกังหันตีน้ําชนิด 4 ใบพัด กังหันตี
น้ําชนิด 10 ใบพัด แบบทุนลอย Jet Aerator กังหันชัยพัฒนา กังหันตีน้ํา 4 ใบพัดแบบโซลาร์เซลล์ และน้ําพุ โดยการวิเคราะห์
ครอบคลุมพื้นที่สวนกลางของมหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งประกอบไปด้วย เครื่องเติมอากาศแบบกังหันตีน้ําชนิด 4 ใบพัด จํานวน 10
เครื่อง กังหันตีน้ําชนิด 10 ใบพัด จํานวน 5 เครื่อง แบบทุนลอย Jet Aerator จํานวน 3 เครื่อง กังหันชัยพัฒนา 1 เครื่อง กังหันตี
น้ํา 4 ใบพัดแบบโซลาร์เซลล์จํานวน 16 เครื่อง และน้ําพุจํานวน 42 เครื่อง น้ําพุขนาดใหญ่ จํานวน 2 เครื่อง รวมเป็นจํานวน 83
เครื่อง จากการวิเคราะห์พบว่าเครื่องเติมอากาศแบบกังหันตีน้ําชนิด 10 ใบพัดมีประสิทธิภาพสูงสุดในการเติมอากาศในแหล่งน้ํา
และกังหันตีน้ํา 4 ใบพัดแบบโซลาร์เซลล์ มีความคุ้มค่าสูงสุดต่อการลงทุนในการติดตั้งเครื่องกลเติมอากาศ ในพื้นที่
มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา อีกทั้งยังเป็นการการอนุรักษ์พลังงานอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน ตามนโยบายของมหาวิทยาลัยอีกด้วย